SIENKIEWICZ W ANEGDOCIE

Karykatura Eryka Lipińskiego

Henryk Sienkiewicz w anegdocie:

http://culture.pl/pl/artykul/henryk-sienkiewicz-w-anegdocie

Henryk Sienkiewicz - karykatura Dariusza Łabędzkiego

I.  W 1896 roku - przed przyjazdem do Warszawy cara Mikołaja II - cała Warszawa dyskutowała nad uczczeniem jego przybycia. Oczekiwano dużych zmian - oczywiście liczono na autonomię i "zelżenie rusyfikacji". 
Henryk Sienkiewicz podsumował te starania lapidarnie i trafnie zarazem:

   Więc stanęła kwestia na tem
  Jak pogodzić d… z batem.
Mikołaj II Romanow

31 sierpnia 1897 na Dworzec Petersburski (obecnie Wileński) przybył car Mikołaj II. 


Józef Mineyko wspominał: „[…] rozeszła się wieść, że cesarz z rodziną ma przybyć do Warszawy. Powstało wielkie podniecenie i społeczeństwo spodziewało się otrzymać od cara pewne ulgi i co najmniej samorząd. Dla upamiętnienia odwiedzin monarchy został zebrany ze składek publicznych fundusz miliona rubli, który miał być ofiarowany przy jego wjeździe do Warszawy. I tak oczekiwała Warszawa przyjazdu niezwykłych gości. […] Na ulicach od dworca Wileńskiego aż do Belwederu zostały wzniesione liczne bramy triumfalne z napisami wyrażającymi powitanie, cześć, radość i tym podobne. […] Ludność z prawdziwym entuzjazmem witała cesarza, cesarzową i dwie ich córeczki […] Entuzjazm ludności nie trwał jednak długo, bo cesarz w gruncie rzeczy nic nie obiecał i nic nie dał. Zebrany ze składek społeczeństwa fundusz miliona rubli cesarz przeznaczył na budowę politechniki w Warszawie imienia Mikołaja II”.

 w: J. Mineyko „Wspomnienia z dawnych lat”, Warszawa 1997.

Powitanie cara Mikołaja II w Warszawie - 1897 r. foto Leonard Kowalewski


II.  W czasie Powstania Styczniowego 1863 roku Henryk Sienkiewicz chciał pójść "do lasu" 
– do oddziału partyzanckiego .  
Nie został jednak przyjęty ze względu na  "niski wzrost i dziecinny wygląd".  Podobno  odesłano  go stwierdzeniem: „Dzieci nam tutaj nie potrzeba”.   Właśnie  ten niski wzrost (mierzył 154 cm.) był przyczyną ciągłych kompleksów pisarza.  
One też zapewne wpłynęły na umieszczenie w Trylogii jednego z głównych bohaterów – Michała Wołodyjowskiego – obdarzonego umiejętnościami najlepszego szermierza Rzeczypospolitej i posiadającego niski wzrost.


Szymon Kobyliński, Pułkownik Dragonii Michał Jerzy Wołodyjowski herbu Korczak

Listy z podróży

Kazimierz  Pochwalski i Henryk Sienkiewicz na tle cieśniny Bosfor
III.  Podróże Henryka Sienkiewicza

Henryk Sienkiewicz był wyjątkowo aktywnym podróżnikiem. Począwszy od pierwszego służbowego wyjazdu w 1873 roku do Wiednia do ostatniego 1914 roku do Szwajcarii, nie było roku w czasie którego nie odbyłby chociaż jednej zagranicznej podróży. Swoje wrażenia przedstawiał w reportażach – „Listach z podróży” drukowanych w dziennikach pod pseudonimem: Litwos.
Powstało ponad 15 tysięcy takich tekstów.
Podczas zagranicznych podróży powstało także szereg powieści pisarza: "Quo Vadis?", "Krzyżacy", „Potop” czy „Pan Wołodyjowski”.
Kazimierz Wyka wspominał, że Sienkiewicz: „umiał pisać wszędzie i zawsze: w każdym kurorcie i w każdym hotelu, nie tracąc wątku i ciągłości, jak gdyby siedział za własnym biurkiem, obłożony książkami i uprzednio skreślonymi planami pisanej aktualnie powieści". 

 IV.  W 1999 roku na banknocie 500 000 ukazał się wizerunek pisarza.

http://banknotypolskie.pl/postacie/6/Henryk-Sienkiewicz/

V. Marie Sienkiewicza

 Pierwszą mu odebrano.
Druga umarła.
Trzecia go porzuciła.
Czwarta go przeżyła.

http://www.wrozka.com.pl/niezwykli-niezwykle/biografie-slaw/4232-sienkiewicz-kobiety-i-listy

Maria Keller - narzeczona
Maria Szetkiewicz - pierwsza żona pisarza
Henryk Sienkiewicz z małymi dziećmi  po stracie żony
Dzieci pisarza: Henryk Józef i Jadwiga
Maria Romanowska - sześcio-tygodniowa małżonka
Maria Babska - trzecia żona pisarza
Wielka Miłość - Maria Radziejewska
Maria Radziejewska

Wielka miłość - Helena Modrzejewska
Helena Modrzejewska

VI. "Niewola tatarska"
Hetman Koniecpolski uwalnia jeńców z niewoli tatarskiej pod Haliczem – akwarela Henryka Rodakowskiego

Latem 1880 roku Henryk Sienkiewicz napisał nowelę pod tytułem "Niewola tatarska ". Nie spotkała się ona z dobrym przyjęciem czytelników i krytyków. Jeden z krytyków literackich p. Piotr Chmielowski napisał w swojej recenzji: "Twórczość historyczna jest dla Sienkiewicza zamknięta". Jednak Henryk Sienkiewicz wydał wkrótce powieści: "Krzyżacy", "Ogniem i mieczem", "Potop", "Pan Wołodyjowski", "Quo vadis"...

 VII. „Nie lubię brunetek”. Ciekawostki z korespondencji noblisty.

Dzisiaj - 5 maja 2016 r. - wypada 170. rocznica urodzin Henryka Sienkiewicza. 
Henryk Sienkiewicz z przyjacielem

Fragment listu Henryka Sienkiewicza do kolegi Konrada Dobrskiego:

 „Chociaż przyznam Ci się, że nie lubię brunetek – zdają mi się zanadto jakieś zmysłowe … i dlatego z dwóch wolałbym tę drugą, o której myślę, tj. Helenę Bogdańską […] Ja podzielam w części to zdanie – i jako niezawodne remedium na nosorożcowatość [zapewne chodzi o gruboskórność] uważam młodą i ładną żonę, która by Cię jakoś nauczyła pieszczot – bo słowo daje, nie wiem czy byś Ty umiał żonę pieścić (nie mówię w znaczeniu zbyt materialnym, ale tak o pocałunkach, uściskach itp.)”.

Henryk Sienkiewicz: „Nie lubię brunetek”. Ciekawostki z korespondencji noblisty.                                                                           Kamil Kartasiński

W ciągu swojego siedemdziesięcioletniego życia pisarz stworzył mnóstwo listów, stanowiących niezastąpione źródło wiedzy o jego przeżyciach, poglądach i twórczości. O czym pisał w korespondencji do papieża i cesarza Niemiec? Jak reagował na listy od wielbicieli? Czego jeszcze możemy dowiedzieć się o nobliście z jego korespondencji?

http://histmag.org/henryk-sienkiewicz-nie-lubie-brunetek-ciekawostki-z-korespondencji-noblisty-13261?newsletter=true

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Posty (Atom)